![[Home]](bluhome.gif){kind=small}
![[Poprzednia]](bluppage.gif){kind=small}
![[Piętro wyżej]](bluup.gif){kind=small}
![[Następna]](blunpage.gif){kind=small}
Przez lata zohydzano nam matematykę, ale czyż motyką można zohydzić słońce? Otępiający, zaciekły, furiacki wręcz jazgot w końcu ustał, bo wbrew pozorom wcześniej czy później ustać oczywiście musiał - a odwieczny ideał nadal trwa, pogodnie i niestrudzenie. A więc:
1. Jest jedno wszystko.
Tylko i wyłącznie. Całość może być tylko jedna. Gdyby było ich więcej to stanowiłyby podzbiory a nie całość. A więc, wszechbyt jest JEDEN.
2. Całość jest nieskończona.
Każda warstwa styka się z następna warstwą. Za każdą granicą jest następny wymiar. Nie ma początku ani końca. Jest tylko odwieczność. Całość więc to pełen, czyli nieskończony zbiór elementów. A więc, wszechbyt to NIESKOŃCZONOŚĆ.
3. Nieskończoność to zero.
W nieskończonym zbiorze każdy element posiada swoją odwrotność. Dlatego każdy element w najszerszym wymiarze zostaje skasowany. A więc, wszechbyt to również ZERO.
Istnieje więc tylko jeden, nieskończony zbiór wzajemnie znoszących się i neutralizujących przeciwieństw. Oto matematyczny TRÓJCA. Całość więc JEST a jednocześnie jej NIE MA.
- Stanowi idealny dualizm oraz niezachwianą jednię.
- Jest niezmącenie absolutna i absolutnie względna.
- Trwa w sposób niezmienny oraz ciągle się przeobraża.
- Jej wyłączna subiektywność to byt obiektywny.
- Jej niedefiniowalność zezwala na dowolne definicje.
- Jej akceptacja stanowi nieograniczoną wolność.
- Jej wielka sprzeczność jest czystą logiką.
Cóż, połowiczne rozumki zniewolonych półgłówków dostają od tego zeza. Lokalnie zorientowanym logicznisiom nie wolno spoglądać w szerszy wymiar. Krzyczą a kysz i chowają łebki w piasek.
Definiują sobie umowne schemaciki i cieszą się niepomiernie, gdy powstały w ten sposób społeczny kokonik chwilowo zdaje się je potwierdzać. Myślą, że dostępna im zmanipulowana, upadła cywilizacja to jedyny absolut i popadają przez to głębiej w globalistyczny jasyr.
A Wielki Kontekst nadal trwa niestudzenie...
Copyright © 1997 - 2018 by Andrzej Wodzianicki Refleksje i komentarze prosimy przesyłać tu: aw@cmncore.org